Ervan uitgaande dat technologie verantwoordelijk is voor het opjagen van ons bestaan, merken we dat de ‘biologische klok’ overuren draait en onze hersenen pas een stopsignaal geven wanneer het te laat is. Wat zouden we kunnen doen om ervoor te zorgen dat het evenwicht wordt hersteld? En is dat ook de wens?
We willen uiteindelijk ‘uberconnected’ zijn en houden onze communicatiekanalen altijd open, vast en mobiel. We raken verslaafd aan snelheid en multitasken vinden we inmiddels een algemene menselijke eigenschap. Nokia heeft net een smartphone op de markt gebracht die 39 dagen aan kan staan.
Je zou denken, nu de hype voorbij is, het ook allemaal meer structuur gaat krijgen. Maar nee, niet echt zo te zien. We nemen geen gas terug maar proberen om op snelheid te blijven. De reden is eenvoudig, wanneer je aan snelheid gewend raakt, ga je niet snel terug, zeker op de digitale snelweg (lekker ouderwets woord inmiddels).
Stel dat we dat zouden willen, hoe kunnen we dit keren?
Gebrek aan grondstoffen doet ons bewuster omgaan met de consumptie daarvan, schaarste aan tijd doet ons prioriteiten stellen. We begrenzen te snelle autos’s die levensgevaarlijk kunnen zijn. Moet Nokia niet een smartphone op de markt brengen die het een uur doet?
We schatten de kans klein dat dat gaat gebeuren, het antwoord ligt ergens anders. Niet minder snel of minder lang maar gewoon minder.
Kleinere besloten netwerken zijn trend aan het worden, vermoedelijk heeft het hiermee te maken.
Geschreven op 28 februari 2013
Komentarze